มันช่างยากช่างเย็นเหลือเกินที่ต้องใช้ชีวิตลำพัง
อีกคืนที่ฉันนั่งคุยกับความเหงา
ทั้งท้องฟ้าช่างดูมืดมน
เหมือนคนที่ใจว่างเปล่า
ฟ้าไม่มีดาว เหมือนที่แล้วมา
ไกล แต่ไม่ไกลเกินคิดถึง
ฉันจึง อยากส่งคำถามมาถามเธอ
เธอเหงาเหมือนกันไหมในคืนนี้
รู้ไหมว่าคนทางนี้ จวนจะทนไม่ไหว
อยากสบตากับเธอ อยากกอดเธอให้ใจใกล้ใจ
แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่
ที่ใจคนไกลจะเห็นใจคนรอ
ทำยังไงก็ยังไม่ชิน กับการที่ไม่มีเธอ
ยิ่งดึกยิ่งเพ้อ ยิ่งคิดยิ่งใจหาย
คำว่ารักยังเป็นของเธอ
ยังรักไม่ว่าเมื่อไหร่
เธออย่าใจร้าย ทิ้งกันไปนานนาน
ไกล แต่ไม่ไกลเกินคิดถึง
ฉันจึง อยากส่งคำถามมาถามเธอ
เธอเหงาเหมือนกันไหมในคืนนี้
รู้ไหมว่าคนทางนี้ จวนจะทนไม่ไหว
อยากสบตากับเธอ อยากกอดเธอให้ใจใกล้ใจ
แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่
ที่ใจคนไกลจะเห็นใจคนรอ
เธอเหงาเหมือนกันไหมในคืนนี้
รู้ไหมว่าคนทางนี้ จวนจะทนไม่ไหว
อยากสบตากับเธอ อยากกอดเธอให้ใจใกล้ใจ
แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่
ที่ใจคนไกลจะเห็นใจคนรอ
ก็อยากจะรู้ว่าเมื่อไหร่
ที่ใจคนไกลจะเห็นใจคนรอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น